همه چیز در مورد عوارض خروج از کشور

اگر با خودروی شخصی خود به مقاصد مختلفی در داخل کشور سفر کرده باشید حتماً با جایگاه های پرداخت عوارض جاده ای در مسیر روبرو شده اید. همانطور که این جایگاه ها مبلغ مشخصی را به عنوان عوارض از شما دریافت می کنند برای خروج از کشور نیز موظف به پرداخت هزینه هایی هستید. این هزینه ها یا همان عوارض خروج از کشور در حقیقت نوعی مالیات است که از مسافران سفرهای خارجی دریافت می گردد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

اما چرا باید برای سفرهای خارجی عوارض خروج از کشور بدهیم؟

تاریخچه دریافت عوارض خروج از کشور به سال ۱۳۶۴ باز می گردد. بر اساس قانون مصوب در این سال، دولت موکلف شد از هر مسافری که با گذرنامه ایرانی به خارج از کشور سفر می کند، مبلغی را به عنوان عوارض دریافت کند و عوارض دریافتی را برای توسعه گردشگری در کشور هزینه کند.این مبلغ تا قبل از روی کار آمدن دولت الکترونیک به صورت حضوری از مسافران دریافت می شد که بر اساس آن فرد موظف بود برای تکمیل مدارک خود برای سفرهای خارجی، به شعب منتخب بانک ملی در سراسر کشور مراجعه و مبلغ فوق را به حساب اداره کل امور مالیاتی کشور واریز نماید. البته راه دیگری نیز برای این کار وجود داشت و آن هم پرداخت عوارض در فرودگاه ها بود که معمولاً با صف های طولانی همراه می شد و زمان زیادی را از مسافر می گرفت. اما در نهایت اگر مسافری موفق به دریافت رسید عوارض خروج از کشور نمیشد حتی اگر بلیط هواپیما خارجی خود را هم خریداری کرده بود، اجازه خروج از کشور برای وی صادر نمی شد.

امروزه اما عوارض خروج از کشور به صورت اینترنتی و از طریق سامانه پرداخت الکترونیکی عوارض خروج از کشور قابل پرداخت است. با استفاده از این سامانه که در آذر ماه ۱۳۹۵ به بهره برداری رسید، مسافران می توانند مبلغ عوارض خروج از کشور خود بدون نیاز به مراجعه حضوری و تنها از طریق سایت بانک ملی پرداخت نمایند.

نحوه پرداخت الکترونیکی عوارض خروج از کشور

جهت پرداخت الکترونیکی عوارض خروج از کشور تنها کافیست به وبسایت بانک ملی ایران مراجعه نموده و در صفحه نخست منوی "خدمات الکترونیکی" را باز کنید. سپس از منوی مربوطه به بخش " پرداخت الکترونیکی عوارض خروج از کشور" بروید و اطلاعات مورد نیاز در صفحه جدید را تکمیل نمایید. در این صفحه می بایست نام و نام خانوادگی، کد ملی، ایمیل و شماره موبایل خود را در کادرهای مربوطه وارد نمایید و نوع سفر خود را از میان دو گزینه "خروج سیاحتی" و "خروج زیارتی" انتخاب کنید. در نهایت پس از نمایش هزینه عوارض، اطلاعات ثبت شده را تائید و مبلغ مشخص شده را پرداخت نمایید.

مدارک مورد نیاز در پرداخت الکترونیکی عوارض خروج از کشور

برای پرداخت اینترنتی عوارض خروج از کشور می بایست اطلاعات شخصی مسافر نظیر نام و نام خانوادگی، کد ملی، یک ایمیل فعال و همچنین یک شماره تماس معتبر در اختیار داشته باشید. همچنین دسترسی به اطلاعات یک کارت بانکی معتبر برای پرداخت آنلاین هزینه عوارض نیز ضروری می باشد. در نهایت نیز بهتر است از رسید مربوطه پرینت بگیرید و نسخه چاپی رسید را به همراه داشته باشید.

آیا فقط در سفرهای هوایی موظف به پرداخت عوارض خروج از کشور هستیم؟

برای انجام هر نوع سفر خارجی چه به صورت کاری و تفریحی و چه به صورت زیارتی، هم از طریق مرزهای هوایی و هم از راه مرزهای زمینی، تمامی مسافران حتی نوزادان زیر دو سال باید علاوه بر تهیه گذرنامه و ویزا، عوارض خروج از کشور را نیز پرداخت نمایند. البته این عوارض برای انواع مختلف سفر نرخ های متفاوتی دارد که جزئیات آن را می توانید در جداول زیر بررسی کنید.

جدول هزینه عوارض خروج از کشور در سال های مختلف

توجه: در سال ۹۸ عوارض خروج از کشور سفرهای زمینی، پلکانی نبوده و با سفرهای بیشتر به آن افزوده نمی شود. ضمنا زائران اربعینی که به صورت زمینی به کشورهای زیارتی سفر می کنند نیز از پرداخت هزینه عوارض خروج از کشور معاف هستند.

برای اطلاع از اینکه چه افراد دیگری از پرداخت عوارض خروج از کشور معاف هستند؟ می توانید ادامه مطلب " چرا باید عوارض خروج از کشور بپردازیم؟ " را در وبسایت قاصدک ۲۴ مطالعه نمایید.

نحوه پرداخت عوارض خروج از کشور در فرودگاه ها

مدتی است که برخی از فرودگاه های کشور از جمله فرودگاه بین المللی امام خمینی (ره) مجهز به دستگاه هایی موسوم به Cashless ATM شده اند. این دستگاه ها به مسافران اجازه می دهند در زمانی کوتاه و به صورت آنلاین عوارض خروج از کشور خود را پرداخت کنند. کار با دستگاه های مستقر در فرودگاه ها بسیار ساده است و پروسه ای مشابه پرداخت الکترونیکی عوارض خروج از کشور دارد. گفتنی است طبق برنامه ریزی های انجام شده تمام فرودگاه های کشور تا چند سال آینده به دستگاه های Cashless ATM مجهز خواهند شد.

چه کسانی از پرداخت عوارض خروج از کشور معاف هستند؟

در پرداخت عوارض خروج از کشور استثنائاتی نیز وجود دارد مثلاً دانشجویانی که با مجوز به تحصیل در خارج از کشور اشتغال دارند از پرداخت هزینه های خروج از کشور معاف هستند. همچنین خدمه وسایل سفر، بیمارانی که با مجوز برای درمان به کشورهای خارجی سفر می کنند، جانبازان در حال معالجه در کشورهای خارجی، ایرانیان مقیم کشورهای خارجی که در کشور مربوطه مشغول به کار هستند (این افراد می بایست دارای کارنامه شغلی تائید شده از سوی وزرات تعاون، کار و رفاه اجتماعی باشند) نیز جز این افراد می باشند.

رسید عوارض خروج از کشور چه مدت اعتبار دارد؟

استفاده از وجوه واریزی به عنوان عوارض خروج از کشور در هر سال محدودیتی ندارد. لذا اگر مسافری پس از واریز وجه، به هر دلیلی موفق به خروج از کشور نشد می تواند از پرداختی های مزبور در سفرهای بعدی استفاده نماید. بر این اساس نگهداری رسید شماره پیگیری وجوه پرداختی توسط فرد الزامی است. با همه اینها سازمان امور مالیاتی کشور تدابیری اندیشیده است تا مسافرانی که در زمان مربوطه موفق به خروج از کشور و استفاده از وجوه واریزی نشده اند نیز بتوانند هزینه عوارض خروج از کشور خود را به صورت سیستمی مسترد نمایند. گفتنی است این مبلغ صرفاً به حساب شخصی که شماره ملی وی در رسید پرداخت درج شده است واریز می گردد.

در پایان یادآور می شویم که عوارض خروج از کشور در حقیقت یک نوع اجازه حکومتی برای خروج و دریافت اجازه برای ورود به کشور مقصد است. بنابراین علاوه بر خرید حضوری یا خرید اینترنتی بلیط هواپیما، قطار یا اتوبوس و دریافت ویزا، حتماً در سفرهای خارجی خود می بایست نسبت به پرداخت این هزینه نیز اقدام کنید.

این مطلب، یک خبرآگهی بوده و خبرگزاری مهر در محتوای آن هیچ نظری ندارد.

کد خبر 4734080

منبع: مهر

کلیدواژه: عوارض خروج از کشور خرید اینترنتی بلیت هواپیما هفته دفاع مقدس اربعین 98 بوشهر اربعین حسینی قزوین شیراز اجلاس جاده ابریشم گرگان شهرکرد خطبه های نماز جمعه بیرجند دفاع مقدس جنگ تحمیلی گردشگری آتش نشانی

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۵۳۰۸۲۸۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

زنان در دوراهی کار و خانه

افزایش هزینه نگهداری از کودکان در جهان موجب شده است بسیاری از زنان مجبور شوند تا میان مادر شدن و کار کردن، دست به انتخاب بزنند. در ایران نیز بی‌ثباتی‌های اقتصادی موجب شده است زنان به مشاغل غیر رسمی روی بیاورند و نرخ مشارکت بانوان در اقتصاد ایران پایین بیاید.

به گزارش دنیای اقتصاد؛ هزینه بالای نگهداری از کودکان در کشور‌های مختلف موجب شده است تا بسیاری از زنان برای نگهداری فرزند خود، از کار کردن چشم بپوشند. این مساله در مورد زنانی که به‌تن‌هایی از فرزند خود نگهداری می‌کنند پررنگ‌تر است. به همین دلیل است که بسیاری از زنان تحصیل‌کرده از فرزندآوری چشم می‌پوشند یا در نهایت یک فرزند به دنیا می‌آورند. نکته قابل‌توجه این است که این نوع محرومیت تنها مختص کشور‌های توسعه‌نیافته نیست.

در‌حال‌حاضر آمریکا کمترین نرخ مشارکت اقتصادی زنان در میان کشور‌های توسعه‌یافته را دارد که این مساله به هزینه‌های بالای نگهداری فرزندان مربوط می‌شود. در سال ۲۰۲۳، میانگین هفتگی هزینه نگهداری روزانه یک فرزند در آمریکا حدود ۳۲۱ دلار بود که نسبت به ۲۸۴ دلار سال قبل‌تر افزایش ۱۳ درصدی داشته است.

این در حالی است که مشارکت اقتصادی زنان می‌تواند به رشد بیشتر اقتصاد‌ها کمک بزرگی کند. در‌حال‌حاضر در کشور‌هایی مانند برزیل مهدکودک‌های دولتی که به صورت رایگان از کودکان نگهداری می‌کنند وجود دارد. با‌این‌حال وجود متقاضیان زیاد و کمبود مهدکودک‌ها موجب شده چالش اساسی از بین نرود. در واقع مادران همچنان باید بین کار کردن و فرزندآوری و نگهداری فرزند یک انتخاب داشته باشند.

افزایش نرخ تورم هزینه‌های نگهداری از کودکان را در سراسر جهان در سطوح بی‌سابقه‌ای افزایش داده است. به گزارش بلومبرگ، متوسط جهانی نرخ نگهداری از کودکان در سال ۲۰۲۳ نسبت به سال قبل حدود ۶ درصد افزایش داشت. این هزینه در آمریکا صعود ۹ درصدی داشت.

معکوس کردن این روند و حرکت به سمت کاهش هزینه‌های نگهداری کودکان نکته‌ای کلیدی برای خارج کردن کشور‌ها از رکود و حرکت به سمت رشد اقتصادی و ایجاد جوامعی عادلانه‌تر است؛ با این وجود، تاکنون اقدامات اندکی از سوی دولت‌ها برای رفع موانع مالی پیش روی والدین با فرزندان خردسال انجام شده است.

از آنجا که مسوولیت مراقبت از کودکان بر عهده زنان قرار می‌گیرد، آن‌ها بیشترین فشار افزایش هزینه‌ها را نیز متحمل می‌شوند. بسیاری از زنان برای مراقبت بیشتر از فرزندانشان ساعات کاری خود را کاهش می‌دهند، از ترفیع صرف‌نظر می‌کنند یا کار را به طور کامل رها می‌کنند.

بعضی دیگر از زنان نیز تصمیم گرفته‌اند فرزندان کمتری داشته باشند یا اصلا فرزندی نداشته باشند. فشار‌ها برای بازگشت زنان به محیط کار نیز کمک چندانی به آمار‌ها نکرده چراکه بسیاری از مادران تنها در شرایط بسیار منعطفی قادرند به محیط کاری اضافه شوند یا در آن باقی بمانند.

به گفته آدریانا دوپیتا، تحلیلگر اقتصادی بلومبرگ، اقتصاد در کل هزینه گزافی برای خروج زنان از کار می‌دهد و اگر میزان مشارکت زنان در بازار کار به اندازه مردان بود، ۱۰ درصد به تولید ناخالص جهانی اضافه می‌شد. در آمریکا سالانه حدود ۲۳۷ میلیارد دلار و در اروپا حدود ۲۵۵ میلیارد دلار به دلیل خروج زنان از بازار کار برای نگهداری از کودکانشان از دست می‌رود. این در حالی است که پژوهش‌ها به‌قطعیت نشان داده‌اند افزایش نرخ مشارکت زنان در جامعه موجب رشد اقتصادی کشورها، کاهش سطح تبعیض و نابرابری و کاهش فقر می‌شود.

در‌حال‌حاضر دولت‌ها و شرکت‌ها در حال آزمایش راه‌هایی برای سازگار کردن محیط اشتغال برای والدین شاغل هستند. برای مثال در ژاپن بعضی شرکت‌ها یارانه‌ای برای مراقبت از کودکان و مسکن‌های مناسب خانواده ارائه می‌کنند. در انگلیس نیز بسیاری از کارفرمایان برای بازگرداندن مادران به محیط کار بسته‌های «افزایش حقوق زایمان» ارائه می‌دهند و دولت درحال برنامه‌ریزی برای افزایش یارانه نگهداری از کودکان است. با این وجود تا زمانی که هزینه‌ها بالا بماند، همه ضرر می‌کنند. وقتی بحث به برنامه‌ریزی زنان برای زندگی، کار و شکل‌دهی به خانواده می‌رسد، هزینه نگهداری فرزندان باید به‌عنوان کلیدی‌ترین معیار بررسی شود.

کمترین نرخ مشارکت اقتصادی زنان

آمریکا جزو کشور‌هایی است که در آن بیشترین هزینه برای نگهداری از کودکان پرداخت می‌شود. مردم این کشور درصد بسیار بالایی از درآمد خود را برای نگهداری از فرزندانشان هزینه می‌کنند و این نسبت هر روز و با افزایش قیمت‌ها بیشتر می‌شود. در سال ۲۰۲۳، میانگین هفتگی هزینه نگهداری روزانه یک فرزند حدود ۳۲۱ دلار بود که نسبت به ۲۸۴ دلار سال قبل‌تر افزایش ۱۳ درصدی داشته است.

این افزایش هزینه در همه نقاط این کشور یکسان نیست؛ برای مثال در نیویورک افزایش نرخ نگهداری از کودکان حدود ۱۶ درصد بود. آمریکا در میان کشور‌های توسعه‌یافته کمترین نرخ مشارکت زنان را داراست که بخشی از این مساله ریشه در هزینه بالای نگهداری از کودکان دارد.

آخرین باری که آمریکا یک سیستم سراسری برای نگهداری از کودکان کمتر از پنج سال داشت، زمان جنگ جهانی دوم بود. از آنجا که در آن زمان مردان زیادی درگیر جنگ بودند، کار زنان اهمیت ویژه‌ای یافته بود. با اتمام جنگ در سال ۱۹۴۶، این سیستم نیز منحل شد و هیچ طرحی جایگزین آن نشد.

اکنون والدین از راه‌حل‌های متفاوتی مانند کمک گرفتن از پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌ها یا یکی از اعضای خانواده که در نزدیکی آن‌ها زندگی می‌کنند، استفاده از پرستار بچه در خانه و مهدکودک برای نگهداری از فرزندانشان، زمانی که آن‌ها سر کارند، استفاده می‌کنند.

امی فیونز چهار و نیم سال پیش شغلی اداری با درآمد ۳۸ هزار دلار در نیویورک داشت که متوجه شد حامله است. وقتی او شروع به بررسی گزینه‌های نگهداری از فرزندش کرد، متوجه شد درآمد او از سقف درآمدی که می‌تواند از یارانه نگهداری از فرزند دریافت کند بسیار بالاتر است. زمانی که فرزند او به دنیا آمد، امی متوجه شد ساختار سیستم کمک‌های عمومی نیویورک به گونه‌ای است که او نمی‌تواند به طور هم‌زمان هم کار کند و هم یارانه‌ای برای مهدکودک فرزند خود دریافت کند.

درواقع، ترک شغلش تنها راهی بود برای اینکه بتواند از مزایای کوتاه‌مدت خود استفاده کند. درنهایت او و فرزندش به یک پناهگاه نقل‌مکان کردند. تجربه او نشان‌دهنده میزان سختی مراقبت از فرزندان برای تک‌والد است. بسیاری از مردم نیویورک همین احساس را دارند.

بر اساس مطالعه انجام‌شده توسط یک شرکت توسعه اقتصادی، اقتصاد نیویورک در نتیجه کاهش ساعت کاری والدین یا انتقال آن‌ها به مکانی دیگر به دلیل مشکلات مراقبت از فرزندان، تنها در سال ۲۰۲۲ حدود ۲۳ میلیارد دلار خسارت دید. از آنجا که بسیاری توانایی تامین هزینه نگهداری از فرزندانشان را ندارند، بسیاری از ایالت‌ها به راه حل‌های خلاقانه روی آورده‌اند.

برای مثال، در ایالت کنتاکی قانونی تصویب شد که به موجب آن نگهداری از فرزندان تمام کسانی که در حوزه مراقبت از کودکان کار می‌کنند، رایگان شد. همچنین در نیومکزیکو که یکی از فقیرترین ایالت‌هاست، تامین مالی پیش‌دبستانی ازطریق درآمد نفت انجام می‌شود.

هزینه ۱۷ هزار دلاری نگهداری فرزندان

در مجموعه متشکل از هفت شهر این کشور، تعداد زیادی از ساکنان افراد ثروتمندی هستند که از دیگر کشور‌ها آمده‌اند. این والدین مرفه معمولا یکی از دو گزینه پرستار و مهدکودک را انتخاب می‌کنند. بیشتر جامعه مهاجران در دبی که به‌عنوان مرکز تجارت و تفریح منطقه شناخته می‌شود زندگی و کار می‌کنند.

بسیاری از مردم در دبی برای نگهداری از فرزندانشان از پرستار استفاده می‌کنند. میانگین نرخ پرداختی سالانه به پرستاران در دبی در ۲۰۲۳ هفده‌هزار و پانصد دلار بوده. این نرخ با توجه به ملیت پرستاران، مهارت آن‌ها در صحبت به زبان‌های مختلف و تجربه کاری‌شان متغیر است.

تقریبا تمام پرستاران از خارج آمده‌اند و باید تحت سیستمی واحد و از طریق روندی دولتی که کارفرما را موظف به پرداخت بیمه و هزینه ویزا می‌کند، استخدام شوند.

آمبر دیل زمانی که به دنبال پرستار کودک بود، این موارد را در نظر گرفت. درنهایت او تصمیم گرفت فرزندش را به یک مهدکودک بفرستد تا هم اندکی از هزینه‌ها بکاهد و هم پس از دو سال ایزوله بودن در ایام کرونا، فرزندش با کودکان دیگری در ارتباط باشد. با این وجود، این تصمیم باعث شد او هم برای تامین هزینه مهد از پس‌انداز خود خرج کند و هم ساعات کاری خود را کاهش دهد تا فرزندش پس از مهدکودک تنها نماند.

دبی هجدهمین شهر گران در دنیاست و به گفته دیل، دوسوم درآمد او صرف هزینه‌های فرزندش می‌شود. آمبر و همسرش اکنون حدود ۲۴ هزار دلار صرف مدرسه فرزندشان می‌کنند که بسیار بالاتر از میانگین هزینه مهدکودک است.

برای دیل، کمتر شدن ساعات کاری به‌منزله کاهش تعداد مشتریان و کاهش درآمد بود و همراه شدن این مساله با افزایش هزینه‌های فرزندش، او را با کسری بودجه روبه‌رو کرد. برای افرادی مانند او که نه اهل امارات است و نه جزو طبقه ثروتمند، زندگی در دبی هر روز سخت‌تر می‌شود.

اماراتی‌ها از خدمات درمانی رایگان و هزینه‌های تحصیلی پایین‌تر بهره‌مندند، اما مهاجران از این امکانات برخوردار نیستند و این مساله همراه با موج مهاجرت ثروتمندان به این کشور، شرایط را برای مهاجران عادی سخت‌تر کرده و آن‌ها را به فکر مهاجرت به دیگر کشور‌ها همچون عربستان انداخته است.

کمبود مهدکودک‌های دولتی

سیریلا پولیچی مدیر یک مهدکودک با حدود ۱۰۰ کودک در شهر سائوپائولو است. او حقوق خوانده، اما نُه سال پیش شغل خود را از دست داد و در ۵۱ سالگی به نگهداری از کودکان روی آورد. کودکانی که در این مهدکودک نگهداری می‌شوند در بازه سنی ۴ ماهه تا ۵ ساله هستند و بیشتر آن‌ها از هفت صبح تا هفت عصر در آنجا هستند.

مبلغی که این مهد دریافت می‌کند، ماهانه ۴۰۶ دلار به ازای هر کودک است و این در حالی است که نرخ حداقل دستمزد ۲۶۸ دلار در ماه است. درحالی‌که دولت مهدکودک‌های رایگان تاسیس کرده، لیست‌های انتظار طولانی و کمبود تعداد این مهدکودک‌ها موجب شده تنها تعداد کمی از افراد بتوانند از این امکانات استفاده کنند. درنتیجه تنها ۳۰ درصد از کودکان زیر سه سال به مهدکودک می‌روند.

این وضعیت در سال‌های اخیر بغرنج‌تر هم شده است. با گسترش کرونا بیش از ۲۵۰۰ مهدکودک در سرتاسر برزیل بسته شدند و تنها مراکز خصوصی مشغول به کارند که هزینه‌های خود را تا سه برابر افزایش داده‌اند. به گفته پولیچی، در تمام نُه سالی که او مدیر مهدکودک بوده، چالش اساسی او ایجاد یک تعادل بین تامین هزینه‌های مهدکودک و باقی‌ماندن در رقابت با دریافت هزینه معقول از والدین بوده است.